We kennen het maar al te goed: je hond vertoont gedrag waarvan jij denkt “dit wil ik niet,” dus je zoekt hulp. Je vindt een hondentrainer, start enthousiast, en na drie lessen denk je: “Ehm… weet deze persoon eigenlijk zelf wel wat ‘ie doet?”
En voor je het weet, ben je al bij trainer nummer drie. Of vier. Of achttien.
Hoe kan dat nou?
Simpel. Iedereen mag zich hondentrainer noemen. Echt iedereen.
Je hoeft geen opleiding te hebben. Je hoeft zelf niet eens een hond te hebben. Je kunt nog denken dat een Border Collie een soort designerbank is – niemand die je tegenhoudt. En de opleidingen die er wél zijn? Die zijn vaak theoretisch, of richten zich vooral op het aanleren van commando’s… niet op wat je moet doen als er eentje grommend aan de riem hangt in het park.
Dus wat maakt dan wél een goede hondentrainer?
Je komt op social media hondengedragsdeskundige Ingrid tegen (Ingrid bestaat niet maar we nemen haar even als voorbeeld). Stel haar deze vragen:
- Heeft Ingrid zelf een hond?
Want laten we eerlijk zijn: leren fietsen van iemand die nooit op een fiets heeft gezeten is ook wat lastig. - Heeft Ingrid haar eigen hond(en) onder controle?
Niet perfect, niemand is dat – maar wel in balans, in verbinding, ontspannen. - Laat Ingrid dat ook aan jou zien?
Neemt ze haar hond wel eens mee zodat je kunt zien hoe zij met hem omgaat? Of blijft hij mysterieuze wijze altijd “net thuis”? - Heeft Ingrid een praktijkgerichte opleiding gevolgd (en niet alleen online modules uit 2009)?
Kan Ingrid op alle vier deze vragen “ja” zeggen? Gefeliciteerd! Dan heb je goud in handen. Zet koffie, pak je telefoon en zorg dat je snel met haar afspreekt.
Let ook hierop (want dit wordt vaak vergeten):
Trainers die alleen met pups en jonge honden werken, zijn vaak goed in de eerste fase: leren zitten, liggen, koekje erin, kunstje eruit. Maar als jouw hond op 9 maanden besluit z’n puberteit te vieren met fulltime gillen aan de lijn en uitvallen naar alles wat beweegt – dan verwijzen ze je ineens door.
En dat is zonde.
Want juist in die puppytijd ligt de sleutel tot preventie. Dáár kun je bouwen aan communicatie, grenzen, vertrouwen en vaardigheden die later het verschil maken tussen een ontspannen wandeling of een mentale achtbaan op vier poten.
Een goede trainer laat je dus niet los zodra het lastig wordt. Die begeleidt je van pup tot puber tot volwassen hond, zodat je problemen voorkomt, in plaats van ze later met een berg frustratie te moeten repareren.